Noord-Holland

SP en GroenLinks willen dat de provincie gaat onderzoeken of thuiszorgmedewerkers nog wel de opdracht mee krijgen te signaleren hoe het met hun klant gaat. SP-statenlid Carlien Boelhouwer: "Voor 2007 hadden thuiszorgmedewerkers, of in de terminologie van toen medewerkers Huishoudelijke Verzorging, ook een signaleringsfunctie: als een cliënt verslechterde, werd dat doorgegeven en kreeg de cliënt de noodzakelijke hulp. De thuiszorgmedewerker was dus een belangrijke schakel in de ketenzorg. Echter, met de invoering van de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) is de functie langzamerhand uitgehold, in de ketenzorg is een schakel weggehaald, met als gevolg dat omdat verslechteringen later worden opgemerkt, de zorgkosten alleen maar zullen oplopen. Dat is een hele slechte ontwikkeling en daarom vragen wij de provincie dit te onderzoeken."

Toen de WMO in 2007 werd ingevoerd en gemeenten in plaats van het rijk verantwoordelijk werden voor de Huishoudelijke Verzorging (HH2), is de functie van thuiszorgmedewerker langzamerhand uitgekleed. De nadruk is gaan liggen op het schoonmaken. Echter van oudsher was een van de taken van een medewerker Huishoudelijke Verzorging (HH2) naast de huishoudelijke taken ook signalering: dat wil zeggen ze hielden in de gaten hoe de algemene toestand was van degene bij wie ze thuis kwamen. Was er iets aan de hand, dan werd dat doorgegeven en werd ervoor gezorgd dat er hulp kwam. Dergelijke (vroege) signalering is van belang in de ketenzorg en helpt de zorgkosten laag te houden. Tegenwoordig verplichten vele thuiszorgorganisaties hun medewerkers zich bij hun cliënt te beperken tot schoonmaken. Zij zijn dus niet langer werkzaam als HH2 maar als zogenaamde alfahulp (HH1). En gemeenten gaan hiermee akkoord. De oorzaak van deze ontwikkeling is het feit dat bij de aanbesteding thuiszorgorganisaties vanwege de harde concurrentie de neiging hebben voor een te lage bruto uurprijs in te schrijven. Zij schrijven in voor een prijs ver onder de 22 euro die voor dit soort werk (huishoudelijke verzorging in de klassieke betekenis) eigenlijk de geëigende prijs is. Gemeenten op hun beurt hebben de neiging op dit soort ‘goedkope’ aanbiedingen in te gaan. En dan krijg je situaties als waarmee nu de cliënten en medewerkers van Viva Zorggroep te maken hebben.

Sinds begin dit jaar voeren thuiszorgmedewerkers van Viva Zorggroep actie tegen het bedrijf waar ze werkzaam voor zijn en dat in heel Noord-Holland zijn diensten aanbiedt. De medewerkers zijn kwaad omdat Viva Zorggroep hun uurloon wil verlagen. Als ze dit niet accepteren worden ze ontslagen. Volgens het bedrijf is een dergelijke loonsverlaging noodzakelijk omdat ze anders de concurrentie niet aan kunnen met bijvoorbeeld schoonmaakbedrijven die tegenwoordig ook WMO-thuiszorg aanbieden en dus door gemeenten daarvoor ook worden ingehuurd. Boelhouwer: "Maar een thuiszorgmedewerker heeft dus niet alleen schoonmaaktaken. Viva Zorggroep hoort haar thuiszorgmedewerkers gewoon een fatsoenlijk loon te betalen, dat thuiszorgmedewerkers (in de klassieke betekenis) normaal krijgen uitbetaald. En het is dus heel terecht dat de medewerkers staken, nu het bedrijf waarvoor ze werken hun uurloon wil verlagen."