Noord-Holland

In een wereld waar de bescherming van natuur en gezondheid steeds belangrijker zijn, lijkt het ironisch dat belastinggeld wordt gebruikt om landbouwsubsidies te financieren die vaak meer schade dan goed doen. Neem bijvoorbeeld de subsidies die boeren ontvangen voor het creëren van "natuur" op hun bedrijven. Het klinkt misschien als een stap de goede richting op, maar in werkelijkheid resulteert dit vaak in wat ik graag 'nepnatuur' noem. Deze zogenaamde natuur op boerderijen heeft vaak weinig echte natuurwaarde, maar wordt eerder gemaakt om aan de subsidieregels te voldoen. En laten we ons afvragen: hoeveel natuurwaarde heeft een bloemenstrookje naast een gifveld? Het is een droevige dans tussen de boeren en de overheid, waarbij belastinggeld wordt gebruikt om een schijn van milieubewustzijn te creëren, zonder werkelijke ecologische voordelen.

In de provincie heeft het bestuur aangeven dat voor alle initiatieven of wensen die er zijn er ruimte tekort is voor dit alles. Ze komen met het getal dat we 27 procent ruimte tekort hebben. Dat klinkt als veel en is ook veel. Dus het is aan de politiek hoe we dit gaan oplossen. Gaan we door met datacenters waar niemand in Noord-Holland van profiteert of gaan we investeren in natuur en woningen? Dat laatste wil de SP. Want een datacenter vraagt enorm veel drinkwater waar een tekort aan is. Het vraagt ook veel energie waar het stroomnet (congestie) slecht in kan voorzien. En er staan inmiddels voldoende datacenters om te voorzien in het datagebruik van Nederland en ver daar buiten. Maak ook de weilanden weer meer natuur. Sta niet langer toe dat er gif wordt gespoten zoals glyfosaat. Geen Engels raaigras op de weilanden waar geen enkel ander bloempje kan bloeien. Het is ook beter voor de dieren als ze sommigen plantjes eten naast het gras. De bloemetjes zijn weer goed voor de bijtjes en zo werk je niet per se aan een natuurgebied maar is het wel goed voor de bredere ecologie. Minder schaalvergroting en meer aandacht voor dier en milieu. En als dit leidt tot een vermindering aan productie van vlees of melk moet de boer een betere prijs krijgen voor zijn product. Er is ook geen groter verschil denkbaar dan de prijs die een boer krijgt voor een liter melk dan de prijs die de supermarkt er voor vraagt. Daar ligt het echt gevaar niet bij de boeren die hun best willen doen om hun werk goed te doen. We willen wel ruimte maken voor woningen. Niet dat elke gemeente elke weiland lekker vol mag bouwen maar er is sturing nodig vanuit de provincie. En als SP willen we natuurlijk rekening houden voor wie we willen bouwen. Want voor de rijken bestaat geen woningcrisis. Die kunnen overal kopen. De partijen met geld, dus niet de kleine goed bedoelende boeren, bepalen het beleid. Wanneer de politiek niet daadkrachtig is werken de ellebogen van de beter gefortuneerden in dit land. Dus zoek de ruimte waar de ruimte ons schaadt en laat niet de woningzoekenden in de kou staan. Maar nog erger. Het milieu kan niet praten. Laat die niet de dupe worden van de grote monden van diegenen die hun schaapjes al op het droge hebben.

In een tijd waarin onze planeet kreunt onder de last van klimaatveranderingen en ecologische uitdagingen staat de SP als een lichtbaken voor een duurzame toekomst. Waarom? Omdat de SP niet alleen strijdt voor een sociale rechtvaardigheid, maar ook voor de bescherming van onze kostbare natuurlijke omgeving. 

In de wereld van vandaag, waar industriële landbouw en gigantische boerderijen de norm zijn geworden, lijkt het idee van biologisch voedsel als alledaagse kost soms ver weg. Maar laten we eens teruggaan naar een tijd waarin het gras groen was, de lucht schoon en het voedsel puur. Dat was het tijdperk van mijn opa, een boer met slechts 2 tot 3 hectare grond. Hij had zijn eigen moestuin, fruitboomgaard, bijen, één koe, 100 kippen voor eieren en 2 hectare bollen. Alles gebeurde met de hand, en toch slaagde hij erin om een groot gezin te voeden. Dit beeld van een boer uit het verleden is misschien wel de boer van de toekomst.