Statenleden leven in dromenland
Statenleden leven in dromenland
December 2004 werd door de PvdA een motie ingediend die door alle partijen behalve de SP werd gesteund. In de motie werd gevraagd een dialoog met de bevolking te organiseren. De statenleden zouden graag willen horen wat burgers op het gebied van Zorg en Cultuur en Wegen etc. graag verbeterd zagen en waarvoor dan de zogenaamde extra investeringsimpulsgelden gebruikt zouden kunnen worden. De SP stemde tegen omdat het voorstel duidelijk een wassen neus was, immers driekwart van die gelden waren al min of meer vastgelegd. Naderhand bleek dat de SP gelijk had.
Na de twee dialoogavonden gingen de op die avonden en later nog ingediende projecten gewoon richting ambtenaren voor de laatste check, zoals dat altijd gaat bij subsidieaanvragen en dergelijk, zonder -en dat is tekenend- dat de statenfracties enig advies mee gaven. Kortom een dialoog van niets en de statenfracties die de motie ondersteunden zijn in diepste wezen niet geïnteresseerd in wat er onder de bevolking leeft. Woensdag 23 november werd daarvoor een zoveelste bewijs geleverd.
Op 23 november werd in de Commissie Sociale Infrastructuur voor de tweede achtereenvolgende keer gerapporteerd, hoe het zat met de na de zaak Savanne binnen de Noord-Hollandse Jeugdzorg genomen maatregelen ter verbetering. Deze rapportage was niet het enige jeugdzorgstuk op de agenda van genoemde vergadering. Bij de ingekomen stukken zat namelijk ook een brief van de Stichting Misplaatst, opgericht door ouders van een jongen van 14 die anderhalf jaar geleden geïndiceerd voor een bepaalde hulpverlening tot nu toe geen enkele hulp had mogen ontvangen. In deze brief werden naast algemene punten over de jeugdzorg ook opmerkingen gemaakt over het wedervaren van de zoon van 14 in hulpverleningsland. De SP leek het slim om deze brief gezamenlijk met de rapportage te behandelen en de Stichting uit te nodigen om te komen inspreken. De voorzitter en de Commissiegriffier stemden toe. Echter, een en ander was tegen het zere been van met name het CDA, de VVD en de PvdA. Deze brief behelste een individueel geval en voor dit soort zaken zaten ze hier niet, stelde het CDA. Okay, ze zouden het een keer toelaten, maar -verzocht het CDA de voorzitter- u moet de inspreekster van tevoren zeggen dat ze van onze Commissie niets kan verwachten. De VVD en de PvdA sloten zich daarbij aan. De SP niet en vroeg het CDA waarom ze nu op dit specifieke punt niet de ‘dialoog’ met de bevolking aan wilden gaan. Waarom, zo vroeg de SP, laat het CDA het afweten als het werkelijk moeilijk wordt? Daarop volgde een nietszeggend antwoord van dat we het verkeerd begrepen hadden. Nietszeggend of niet, de boodschap is duidelijk: de statenleden van de grote partijen willen helemaal niet op de hoogte gebracht worden van de realiteit van de dag. Ze leven met hun hoofd in dromenland waar alles volgens de regels verloopt en als het dat niet blijkt te doen, dan wassen zij hun handen in onschuld en heeft iemand anders, zoals in de zaak Savanne de betreffende gezinsvoogd, het gedaan.
De inspreekster maakte deze beschamende discussie gelukkig niet mee. Zij schoof pas later aan en deed haar onthutsende verhaal over de zoon die veel zorg behoefde en die zorg al die maanden lang niet kreeg. Na haar verhaal bleef het doodstil. De SP stelde nog een nadere vraag, de andere statenleden niet, zoals wel gebruikelijk is als er een inspreker zijn verhaal doet. Zelfs de gedeputeerde deed haar mond niet open. Of dat niet een beetje onaardig was tegenover de inspreekster, vroeg de SP. Nee, zei de voorzitter, dat is niet haar taak op deze plek.
De inspreekster stelt in haar brief een aantal vragen. Om te voorkomen, gezien de houding van de gedeputeerde, dat deze vragen nooit beantwoord zullen worden, heeft de SP ze omgewerkt tot schriftelijke vragen.
