Noord-Holland

Afgelopen maandag is in de laatste Provinciale Statenvergadering voor de verkiezingen lang gediscussieerd over de vraag of een fractie waaruit een lid vertrekt naar een nieuwe eigen fractie, het budget moet delen met de nieuwe fractie of dat alle fracties daaraan hun deel bijdragen. De SP is van mening dat het laatste moet gebeuren: dat is staatsrechtelijk gezien het meest juist, en dat is bovendien rechtvaardig.

Bij de stemming bleek echter dat de meerderheid, PvdA, VVD, CDA en D66, een andere mening is toegedaan, en die mening is het dus geworden. Die mening houdt in: de 'oude' fractie heeft schuld aan de splitsing en die fractie moet dus alleen dokken voor het fractiebudget van de nieuw ontstane fractie.

In de discussie werd met name door PvdA hoog opgegeven van de sociale motieven van de PvdA: zo kwam de PvdA op voor kleine fracties, kleine fracties die ze overigens 'als zij het voor het zeggen hadden eigenlijk liever geen bestaansrecht gunden'. Partijen die vinden en vonden dat alle fracties moeten dokken voor het fractiebudget van de nieuw ontstane fractie bij splitsing: de SP en GL, werden door PvdA uitgemaakt voor populisten, die bij dit punt, volgens de PvdA, alleen maar met de verkiezingscampagne bezig waren.

Voor een socioloog en een analyticus van campagnestrategieën was het ongetwijfeld een interessant debat. Een circus waar je voor jaren studiemateriaal uit kan halen. Maar voor de gewone man was het een treurig stemmende vertoning.

Inmiddels, vrijdag 23 februari, heeft Harry Borghouts, de Commissaris van de Koningin, aangegeven het besluit werkelijk voor vernietiging voor te dragen bij de minister. 'Werkelijk': dat had hij maandag namelijk al aangekondigd maar dat vonden het CDA, de PvdA en de VVD alleen maar interessant. Er zou volgens hen echt jurisprudentie moeten komen over deze zaak.
Alsgezegd: het is juridisch al onderzocht en de slotsom is: het kan niet. Het laten verniietigen van een besluit kost geld, er moeten advocaten ingeschakeld en noem maar op. En dat voor een uitslag die je al weet. Mienk Graatsma: 'Een van de redenen dat ik nu stop als statenlid is dat deze partijen keer op keer een heleboel geld uitgeven aan dingen die uiteindelijk hun eigen broekzak betreffen, maar als er werkelijjk een nijpend probleem behandeld wordt, dan is men heel gauw met zijn: Daar hebben we geen geld voor over.'