Noord-Holland

Een paar weken terug analyseerde Bart Tromp in een column de verschillende politieke partijen. Hij kwam tot de conclusie dat Groenlinks overbodig is en de SP noodzakelijk. Want, schreef hij, Groenlinks heeft geen eigen geluid, terwijl de SP dat wel heeft, een geluid bovendien dat noodzakelijk is, wil de samenleving leefbaar blijven.

Gisteren werd de begroting 2007 van de provincie behandeld, de laatste begroting van dit college. Iets wat bijna tot vervelens toe door iedereen werd gememoreerd. De collegepartijen (CDA, VVD, D66 en GL) weidden vervolgens zelfgenoegzaam uit over het goeds wat er de afgelopen 4 jaar was gebeurd. Maar over wat dat goeds dan was, daar bleef men vaag over. Dat is jammer, want de SP kan zich niets bijzonder goeds herinneren. Althans, niet iets waar Noord-Holland zich mee profileert als bijzonder kundig, bijzonder milieuvriendelijk, bijzonder zorgzaam etc. Het enige waar dit college werkelijk mee boven het maaiveld uitsteekt is de reorganisatie. En die gaat abominabel slecht. Het ergste is nog dat de provincie maar steeds blijft beweren dat de reorganisatie normaal verloopt en dat men keurig werkt en dat medewerkers helemaal niet zo maar boventallig zijn verklaard en ga zo maar door.
De SP was tijdens de begrotingsbehandeling de enige die de reorganisatie duidelijk en in al haar vormen besprak. Wat de provincie haar personeel had aangedaan en nog steeds aandoet was ten hemel schreiend, aldus de SP. Mienk Graatsma bezigde op een gegeven moment het woord hufterig: de provincie voerde een hufterig beleid, want nam hufterige maatregelen. Op dat moment drukte gedeputeerde Moens van GroenLinks op de knop en zei dat hij bezwaar maakte tegen het woord hufterig. Vervolgens zei gedeputeerde Poelmann (van D66 en hoofdverantwoordelijk voor het reorganisatiedebâcle) dat de SP de provincie een slechte naam bezorgde door al dat vitten op de reorganisatie. 'Nou', zei Graatsma, 'dat lijkt me sterk, onze fractie is maar 5 man groot. Het is toch echt 'his masters voice' hier. U bent het echt helemaal zelf.' Toen kwam het CDA aan het woord en die sloot af met: wij distantiëren ons van de woorden van de SP over de reorganisatie. Ook wij voelen ons aangesproken, maar wij herkennen ons niet in zijn verhaal: de reorganisatie gaat hartstikke goed. Toen kwam GroenLinks het spreekgestoelte op en die sloot zich aan bij de laatste woorden van het CDA. En zo ging dat door en door, met D66 en zo voort. Van CDA en D66 en VVD verwacht je geen sociaal geluid, maar van Groenlinks toch eigenlijk wel. Maar kennelijk berust dat verwachten van op een mechanisme, terwijl GroenLinks allang niet meer sociaal denkt. GL noemt zichzelf in navolging van Halsema tegenwoordig linksliberaal tegenwoordig, als sommige D66ers en sommige VVDers. GroenLinks heeft geen eigen geluid meer, hun meegroeicampagne zegt dat eigenlijk al. Kortom, Bart Tromp heeft gelijk.