Noord-Holland

Johan Vollenbroek, van de milieuorganisatie MOB, meldde op zondag 11 april in het radioprogramma Pointer dat Nederland een stikstofinfarct tegemoet gaat.  Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit inderdaad het geval is. Sinds de dag dat PAS (Programma Aanpak Stikstof) door de Raad van State werd afgeschoten, zijn er wel heel veel aanbevelingen om het stikstofprobleem te lijf te gaan, maar wordt een echte oplossing steeds maar weer uitgesteld.

Als de SP ergens goed in is dan is dat campagnevoeren. Groepjes rode mieren slingeren zich door buurten en wijken om aan bewoners te laten zien dat we er zijn en dat we graag met ze in gesprek willen. Bij deze Tweede Kamerverkiezingen is alles anders, want elk direct contact is er eigenlijk één teveel. Daar hebben wij als straatpartij last van. Tóch waren we er weer, o.a. de twee afgelopen zaterdagen in Noord-Holland Noord. Met een uitgekiende ‘estafette’ trok de karavaan door de regio. Op vooraf aangegeven tijden kon men aan- of afhaken. Zo wisten we toch in plaatsen als Wieringerwerf, Anna Paulowna en Nieuwe Niedorp ons gezicht te laten zien en de mooie SP-krant te verspreiden.

Nog even een paar wandelschoenen mee, en dan op pad! Heerlijk, een midweek Texel!

Toen ik een jaar of zestien, zeventien was, ontwikkelde ik mijn belangstelling voor politiek. De ervaringen uit mijn jeugd in mijn buurt, op school en aansluitende opleiding, in vakantie- en bijbaantjes enzovoorts maakten dat ik toen al tot de conclusie kwam dat de wereld niet eerlijk in elkaar steekt. Er moest zoveel veranderen, vond ik, ik had alleen geen idee wat de beste manier zou zijn om dat voor elkaar te krijgen.

Een handje helpen? Verantwoordelijkheid nemen? Nóg meer stukken lezen en nóg meer in mijn eentje de wereld overdenken?  Nóg een avondje extra achter mijn beeldscherm in een stille kamer met alleen twee katers als gezelschap? Geen probleem .......... ik ben erbij.

We kunnen rustig stellen dat de komst van Henk Bleker als staatssecretaris voor Economische Zaken, Landbouw en Innovatie in het kabinet Rutte I niet goed is geweest voor de natuur. Natuurlijk, we kunnen het hele kabinet verantwoordelijk stellen voor de verandering in beleid, maar zijn naam is onlosmakelijk verbonden aan de introductie van het ‘eigen broek ophouden’-principe. Voortaan was het not done dat de natuur alleen maar geld zou kosten: natuur moest ook geld opbrengen.

Daar ga ik dan. Veel eerder dan ik verwachtte toen ik in het voorjaar van 2019 mijn belofte als duo-commissielid aflegde. Maar het (rode) bloed kruipt waar het niet gaan kan. Daarom ga ik deze provincie, met haar Stelling van Amsterdam en Nieuwe Hollandse Waterlinie, met de Jurk van Texel en het Huis van Hilde en met beschermde dijken en unieke stolpboerderijen, verlaten. En daarmee ook de Staten…

Voor veel mensen is ‘de politiek’ iets voor anderen en speelt ‘de politiek’ ver bij hen vandaan - het liefst in Den Haag, en o ja: ook nog in het gemeentehuis.

Valt het u ook op? Met de regelmaat van de klok wordt bericht gedaan van boze mensen. Ik durf te wedden dat er bij u door deze opening hier voorbeelden van te binnen schieten. Boze boeren, boze klimaatontkenners, boze corona-ontkenners, voor- en tegenstanders van Zwarte Piet. Ik denk dat u van deze lijst veel herkent. En die boosheid uit zich zeer regelmatig in “gedoe” bij demonstraties en gescheld op de sociale media. Wanneer de SP of Lilian Marijnissen een bericht plaatsen op Facebook wordt er massaal gereageerd. Ik heb het niet geturfd, maar ik schat dat steevast driekwart van de reacties een boze toon hebben.

Hoewel het altijd weer afwachten is of de gast genoeg te vertellen heeft en of de presentator de gast de juiste vragen stelt, is Zomergasten al 33 jaar lang een bijzonder televisieprogramma. Tien jaar geleden was Jan Marijnissen de eerste zomergast van een nieuw seizoen met Jelle Brandt Corstius die toen voor het eerst (en een beetje nerveus)  presenteerde. Ik herinner mij onder anderen een fraai fragment van een bisschoppelijke uitvaart in Noord-Brabant ergens in de jaren 60. Aanvankelijk liet het programma vooral journalisten, acteurs en schrijvers aan het woord komen waardoor het een wat elitair ons-kent-ons sfeertje had, maar later werd dat verbreed. Uiteindelijk komt het er toch op aan dat iemand drie uur lang interessant genoeg moet blijven, ondersteund door de fragmenten. Bij mijn favorieten horen Paul Verhoeven, Erwin Olaf, Ahmed Aboutaleb, Lilian Gonçalves, Helga Ruebsamen, Maria Goos en vanuit vakinhoudelijke interesse landschapsarchitect Adriaan Geuze. Maar ik heb ook heel veel afleveringen niet gezien. De enige Zomergasten die niet vertoond is tot nu toe is die waarin ik zelf de gast ben. Talloze schitterende fragmenten en originele wijsheden zijn in mijn dromen al de revue gepasseerd. Bij elkaar veel meer dan de drie uur die er voor staat.