Noord-Holland

Sla de kranten open of zet de tv aan en je weet het: Nederland zit in crisis. Noem een onderwerp en je hoort ellende en problemen. We hebben huizencrisis, stikstofcrisis, energiecrisis, arbeidsmarktcrisis (d.w.z. een gierende behoefte aan werknemers), asielcrisis, maar de ergste van alle crises is de armoede. Het NIBUD rekende uit dat nu al 1,3 miljoen inwoners in armoede leven en als het niet allemaal als de sodemieterij wordt aangepakt dat aantal zal verdubbelen.

De SP zet zich in voor de mensenrechten. Ook in Noord-Holland, dus. In december 2020 vroeg de SP dringend aan de provincie om de zusterrelatie met de Chinese provincie Shandong te beëindigen. Want China schendt de mensenrechten in Xinjiang, Tibet en Honkong. Daar wil je toch als provincie niet mee geassocieerd worden? De meerderheid van de leden van Provinciale Staten dacht er destijds anders over. Onze motie werd verworpen. Dus de zusterrelatie met Shandong werd niet beëindigd, maar bleef gewoon in stand.

Op 31 mei jl. ben ik geïnstalleerd als wethouder in de gemeente Enkhuizen. In de finale van de formatie voor een nieuwe coalitie werd ik door de fractie in de ‘haringstad’ en het bestuur van de afdeling West-Friesland benaderd met het verzoek om wethouder te worden. Hoewel ik nog lang niet ‘klaar’ was met het lidmaatschap van Provinciale Staten besloot ik plaats te nemen in het nieuwe college van B&W in Enkhuizen.

‘Geld moet rollen’ is een bekende uitspraak die je vooral in ondernemersland hoort. Wanneer geld rolt, gebeuren er mooie dingen, zegt men. Op zich is dat natuurlijk waar. Stop het in een oude sok, verberg het onder je matras of bewaar het in een la en je zult zien dat er niets verandert.

Ik ga niet zeggen dat je als statenlid het verschil kunt maken. In de eerste plaats is het - naar mijn mening - inmiddels een nietszeggend cliché, in de tweede plaats kun je het verschil niet maken. Je bént het verschil. Houd het er maar op dat je als SP-statenlid ook in Provinciale Staten van Noord-Holland bezig bent de strijd aan te gaan met de uitwassen van kapitalisme en neoliberalisme. Gewoon, omdat het móet!

Elke maand zet ik uit routine onze ‘oranje’ afvalcontainer langs de weg, zodat de ophaaldienst deze de volgende dag kan legen. Een container tot ruim navelhoogte – en ik ben niet de kleinste. Een container vol met plastic. Soms moet ik de bovenste laag nog een beetje aandrukken, anders kan de klep niet dicht en krijgt de West-Friese zuidwestenwind er te snel grip op.

De SP heeft zich lange tijd verzet tegen de aanleg van de snelweg die de A8 en de A9 met elkaar zou moeten gaan verbinden. We deden vele enquêtes, we schreven vele opinieartikelen, we maakten filmpjes, we organiseerden acties en deden ook aan vele acties mee.

(Foto: De Zaanbrug die vervangen moet worden.)

Zo langzamerhand lijken we in ons land toch echt het spoor bijster. Roept het kabinet (en daarmee ook veel politieke partijen) dat we meer moeten omzien naar anderen – de participerende samenleving - , aan de andere kant wordt het voor steeds meer mensen steeds moeilijker gemaakt om zelf het hoofd boven water te houden. Als je zelf dagelijks maar moet kijken hoe je deze maand al je rekeningen weer moet gaan betalen, en als je merkt dat dat steeds moeilijker is en soms ook wel eens een maandje niet lukt (of erger), dan heb je natuurlijk helemaal geen energie en tijd over om eens klaar te staan voor de maatschappij.

Op 8 maart 2022 was er in Zaanstad weer zo'n debat. Lijsttrekkers van de - maar liefst 14! - politieke partijen spanden zich in om bij NH Nieuws hun standpunten duidelijk te maken, in de hoop op een goede verkiezingsuitslag bij de gemeenteraadsverkiezingen.