5 februari 2024
Hoewel de meesten van ons verwachtten dat nu eindelijk bestaanszekerheid de inzet van de landelijke verkiezingen zou worden, bleek de opvang van asielzoekers uiteindelijk de hele campagne te overschaduwen. De lelijkste argumenten vlogen over tafel. Asielzoekers werden in de loop van de tijd ontmenselijkt. Dat maakte het voor een fiks aantal mensen eenvoudiger om die lelijke dingen te zeggen of te schrijven. Vervolgens werd een valse tegenstelling gecreëerd. Het waren namelijk de asielzoekers die ervoor gezorgd hebben dat er in Nederland woningnood heerst. Vond men. Of de feiten nu anders aantoonden maakte niets meer uit.
Dat die woningnood jaren geleden “op de rails is gezet”, namelijk door van huisvesting een verdienmodel te maken, werd natuurlijk niet verteld, want dan zouden mensen niet meer op de veroorzakende politieke partijen stemmen. Het was de VVD, gesteund door CDA en andere die destijds bedacht had dat het een goed idee was woningcorporaties subsidies om te kunnen bouwen af te nemen, om woningcorporaties de zogeheten verhuurdersheffing (omdat er al jarenlang subsidie was verstrekt en ze nu maar eens moesten terugbetalen) op te leggen, om woningcorporaties te verplichten om hun sociale huurwoningen te verkopen, om in Brussel te pleiten het inkomen voor een sociale huurwoning op 36.000 euro per jaar vast te stellen, kortom om de volkshuisvesting om te vormen tot woningmarkt. Huizen waren er voortaan om vermogen mee op te bouwen. En ja, degenen die dat niet konden, nou ja, dat was dan maar zo. Mensen die aangewezen zijn op een sociale huurwoning werden nog net niet voor loser uitgemaakt, maar als het niet lukte om mee te doen werd dat wel “een keuze” genoemd.
Natuurlijk had de VVD aangevoeld dat het inmiddels voor steeds meer mensen duidelijk was geworden dat het hun liberale beleid was geweest wat de woningnood had veroorzaakt. Het kwam dus best wel goed uit dat asielzoekers en statushouders de interessante zondebok werden.
De vraag is dan of dit verstandig is geweest, want vreemdelinghatende partijen (u kent ze wel) doken hier onmiddellijk op en harkten de verkiezingswinst binnen. De opvang van asielzoekers werd hoog op de agenda gezet. Demissionair staatssecretaris had er een hele klus aan.
Het was de vorige Tweede Kamer die de Spreidingswet had aangenomen, de nieuwverkozen Tweede Kamer zou dat nooit hebben gedaan. De pogingen om de Eerste Kamer te laten stemmen zoals de nieuwe Tweede Kamer wenste maakten het nog spannend, maar de Eerste Kamer was op 23 januari jl. zo verstandig om deze wet aan te nemen. Dat slechts een deel van de gemeenten inzag dat de opvang van asielzoekers een opdracht is voor heel Nederland, maakte deze wet noodzakelijk. Die (vaak rijkere) gemeenten waren creatiever in het verzinnen van argumenten om niet op te vangen dan om dat wel te doen.
Nu de wet is aangenomen komt het op de uitvoering aan. En dat zal ook weer de nodige problemen geven. De weigergemeenten zullen nog steeds vinden dat ze niet hoeven mee te werken. Daarom heeft Commissaris van de Koning Arthur van Dijk vanaf nu de schone taak om er in de provincie Noord-Holland voor te zorgen dat de benodigde 16.000 opvangplekken ook daadwerkelijk dit jaar gevonden worden. Het is dan wel afwachten of hij de steun krijgt van zijn eigen VVD in Provinciale Staten en in de gemeenten. Er zullen heel wat hielen uit het zand gehaald moeten worden.
Lees verder
15 januari 2024
U kent het wel, die lang durende vergaderingen in uw gemeenteraad, de Tweede Kamer of hier bij ons in de Provinciale Staten van Noord-Holland. Niet alleen over de reguliere onderwerpen maar elke partij heeft ook het recht om een motie in te dienen. Soms zult u zich afvragen waar gaat het over.
Maar ik kan u verzekeren dat het vaak om een oprechte oproep gaat over wat die partij en haar achterban belangrijk vind. Het kan echter ook soms gaan over een onderwerp om tweespalt te zaaien onder de coalitie partijen. Iets menselijks is ons in de (lokale) politiek ook niet vreemd.
Maar hoe dan ook, er is moeite gestoken in het opstellen en formuleren van de moties. En er wordt doorgaans serieus over gesproken in de politieke arena. Als het dan ook aangenomen wordt is het een gewichtig document geworden. Daar moet in ons geval in de provincie de gedeputeerde dan ook echt wat mee. Zou je zeggen……..
Maar vaak zien we in de afdoening van de moties beantwoordingen terug komen die niet recht doen aan de oproep van de motie. En als die al voldoet aan de formele oproep (dictum) dan wordt verder niet naar de geest gekeken van de motie.
Oftewel de bestuurder maakt zich er met de minst mogelijke moeite vanaf. Want het is niet zijn/haar idee geweest dus waarom zou er serieus mee omgegaan worden.
Dit is in ieder geval de ervaring die ik nu mee maak in de Provinciale Staten. In de afdoening van de moties staat dan ook werkelijk het minimale om zich er zo snel mogelijk van af te maken. Dit vind ik niet alleen een schandalige houding maar ook een zorgelijke. De gekozen volksvertegenwoordigers
hebben zich in meerderheid uitgesproken dat ze dit een belangrijk onderwerp vinden. En dan heeft de gedeputeerde zich daar aan te houden en zijn/haar best te doen om hier uitvoering aan te geven.
Ik blijf samen met mijn partijgenoten in de Provinciale Staten alert op deze werkwijze. En de gedeputeerde niet er mee weg te laten komen om dit niet serieus te nemen.
En anders moeten we het maar eens gaan proberen om met een andere gedeputeerde verder te gaan. Maar dan komen andere moties aan de orde.
Lees verder
5 januari 2024
In de wereld van vandaag, waar industriële landbouw en gigantische boerderijen de norm zijn geworden, lijkt het idee van biologisch voedsel als alledaagse kost soms ver weg. Maar laten we eens teruggaan naar een tijd waarin het gras groen was, de lucht schoon en het voedsel puur. Dat was het tijdperk van mijn opa, een boer met slechts 2 tot 3 hectare grond. Hij had zijn eigen moestuin, fruitboomgaard, bijen, één koe, 100 kippen voor eieren en 2 hectare bollen. Alles gebeurde met de hand, en toch slaagde hij erin om een groot gezin te voeden. Dit beeld van een boer uit het verleden is misschien wel de boer van de toekomst.
Lees verder
20 oktober 2023
In een tijd waarin marktwerking steeds meer terrein wint en de privatisering van publieke voorzieningen normaal lijkt te zijn, rijst de vraag: waarom zouden we onze publieke voorzieningen in publieke handen moeten houden? Het antwoord op deze brandende vraag raakt de kern van onze samenleving en de waarden die we koesteren.
Lees verder
3 mei 2023

Foto: Foto / Wouter de Bruijn
Kijk om je heen, lees de krant, zie het televisiejournaal. Het is dan niet moeilijk om de conclusie te trekken dat er veel mis is in de wereld, in Nederland, in je stad of dorp. Ziekenhuizen sluiten, geen huisarts meer te vinden, woningbouw ligt op zijn gat, lonen blijven dramatisch achter bij de inflatie en staan al jaren stil, de bus die niet meer rijdt, oorlog, honger, armoede.
Lees verder
25 april 2023
Zondagmiddag 24 april was ik uitgenodigd een kijkje te komen nemen op camping Ursemmerhof, een camping gelegen aan recreatieplas Ursemmerplas te Ursem. Rondom de plas is er veel natuur waar tot voor kort niet alleen de caravan-bewoners gebruik van konden maken maar ook de bewoners van gemeente Koggenland. Aan de rand van deze natuur staan caravans met een vaste standplaats, was er een veldje waar tenten neergezet konden worden en kon je er ook een seizoensplek huren voor je trek-caravan. Helaas hebben de eigenaren van de camping die opereren onder de naam Ursemmer BV andere plannen.
Lees verder
8 maart 2023

Foto: Kees van Spronsen / SP
Het valt niet te ontkennen: Tata Steel heeft grote invloed op de omgeving. Mensen maken zich zorgen over hun gezondheid. Werknemers maken zich zorgen over hun baan. De schreeuw om een schone fabriek is nog lang niet verstomd. En dat is volkomen terecht.
Lees verder
1 maart 2023
Ik kan me nog goed herinneren toen ik voor het eerst de plannen voor de verbindingsweg A8-A9 onder ogen kreeg. Ik was gemeenteraadslid in Zaanstad en het was 2007. Ik snapte er de ballen van waarom er een snelweg zou moeten worden aangelegd in kostbaar groen. Dus ik vroeg gelijk alle papieren op. Ik kreeg - het was immers 2007 - een dik boek.
Lees verder
17 februari 2023
U heeft deze leus vast de afgelopen week wel ergens opgepikt. In de krant, op de radio, op het televisienieuws. Het is één van de verkiezingsstunten – of moet ik zeggen: campagnestunten – van de vrolijke combinatie PvdA/GL. Gratis openbaar vervoer voor mensen met een kleine portemonnee. Om hen in staat te stellen zich te verplaatsen, maar ook om meer mensen in bus, tram en trein te krijgen.
Lees verder
20 januari 2023
Dat is de titel van het verkiezingsprogramma waarmee de SP de komende verkiezingen in gaat. En daar hebben we niet voor niets voor gekozen. Tientallen jaren werd in onze provincie gekozen voor rendement, voor veel geld verdienen. Dat leek allemaal heel mooi, want het zorgde voor werkgelegenheid en welvaart. De markt zou alles oplossen. Tenminste, zo werd het “verkocht”.
Lees verder