Noord-Holland

Nog even een paar wandelschoenen mee, en dan op pad! Heerlijk, een midweek Texel!

Eerst een ritje met de trein naar het altijd winderige maar gezellige Den Helder, alwaar de boot op ons wacht. De veerhaven is nog best even lopen vanaf het NS-station – we besluiten om de bus te pakken. O ja, nog eerst even een kaartje kopen voor de Texelhopper, dat innovatieve vervoerssysteem dat zo werd bejubeld door Elisabeth Post en de overgrote meerderheid van Provinciale Staten. Een voorbeeld voor elders in de provincie, zo werd en wordt gezegd.

Maar wat zien we nou? Het serviceloket van Connexxion is gesloten. Definitief. Dan maar een kaartje kopen bij de chauffeur van de bus naar de boot. Die meldt even tussen neus en lippen dat dat niet kan. Paniek – dan moeten we ergens een verkooppunt vinden in de buurt. Geen idee!

Al vóór 2015 kwam ik in aanraking met die Texelhopper. Oud-collega-Statenlid Marnix Bruggeman – groot kenner van het OV in (zeker) onze provincie – organiseerde een grote actie om aan te tonen dat het nieuwe OV-concept niet werkte. Met zeker veertig SP-ers trokken we richting Den Helder. Daar kochten we een Texelhopperkaartje – de OV-chipkaart gold namelijk niet, helaas. Vervolgens bestelden we, voordat we op de boot stapten, een rit. Dat moest namelijk, anders miste je bij de veerhaven de boot  … eh, de bus. Het bestellen liep via een, zeker toen, direct zwaar overbelaste centrale. Een vriendelijke vrouw regelde dan een busje dat je naar je aangegeven eindbestemming bracht. Tientallen haltes waren er op het eiland, en je kon heen gaan waar je wilde.

De massale toestroom, die zaterdag in februari, stond natuurlijk niet in verhouding tot de stroom reizigers op een warme meidag – er bleken te weinig busjes, de centrale blies rook en de beloofde maximale wachttijd bleek verre van haalbaar.

De SP, altijd zeer kritisch op en sceptisch over de Texelhopper, was ook in de Staten een roepende in de woestijn. Telkens moest er weer geld bij, na het volgende rapport met “schoonheidsfoutjes”.

Maar de pilot Texelhopper mòest slagen, want voor veel partijen was dit systeem een vorm van openbaar vervoer die op meerdere plaatsen met succes zou moeten worden ingevoerd, om van veel onrendabele buslijnen af te komen. Er ging dus geld bij, geld bij en geld bij.

Wat schetste mijn verbazing. Het loket in Den Helder – hier kon je reizigersvriendelijk het speciale kaartje voor de Texelhopper kopen – gaat dicht. Te duur, denk ik. De buschauffeur van de bus naar de veerboot naar Texel, kan de kaartverkoop niet overnemen. Te duur, denk ik.

Op Texel rijdt de hopper niet meer op afroep. Nou ja, wel op afroep, maar je moet misschien wel ruim een uur wachten op je busje. De Texelhopper rijdt namelijk inmiddels gewoon een soort van uurdienst. Het maximaal een kwartier wachten is dus niet haalbaar gebleken. Te duur, denk ik, want dit vraagt de inzet van veel meer busjes (taxi-busjes, eigenlijk) en dus meer chauffeurs (ingehuurde taxichauffeurs, eigenlijk).

Foto: Marcel Lathouwers / SP

De Texelhopper, door gedeputeerde Post en Connexxion ingehaald concept en alle lof ontvangen van partijen als VVD, CDA, GroenLinks, PvdA en D66, is inmiddels geen pilot meer. De Texelhopper is een vast onderdeel geworden van ons openbaar vervoer.

De SP waakt over goed OV in onze provincie. We ‘zeuren’ wat af in de Staten. De Texelhopper mag geen voorbeeld zijn voor andere gebieden in Noord-Holland. Want, zoals wij altijd hebben voorspeld: de Texelhopper is verworden tot een Texelflopper.