Noord-Holland

Op 9 december organiseerden SP, Partij voor de Dieren en ChristenUnie een hoorzitting over de geplande Formule-1 race in Zandvoort. Dit trio bleef over nadat de andere partijen hadden aangegeven geen interesse te hebben. Met bioloog Marc Janssen, de milieu- en omgevingsadvocaten Henri Sarolea en Valentijn Wösten en (schriftelijke inbreng van) Europese natuurwetgeving-deskundige Floor Fleurke van Universiteit Tilburg zat er een flink volume aan denkkracht bij elkaar.

Er is al een tijd veel te doen over de relatie tussen de uitstoot van grafiet en (potentieel) zeer zorgwekkende stoffen door Tata Steel. Het RIVM deed onderzoek en vond dat onder andere loodgehaltes in de 'grafietregens' hoger zijn dan de wettelijk toegestane norm. Lood wil je niet in de bloedbaan van een kind terugvinden. Omwonenden zijn hierbij grotendeels afhankelijk van de manier waarop de provincie handhaaft. Het programma EenVandaag maakte een stevig nieuwsitem en nam interviews af met SP-Statenlid Eric Smaling en met bestuurder Linda Valent van Dorpsraad Wijk aan Zee.

Vandaag publiceerde RTL Nieuws een vieze-lucht-en-herriekaart, gebaseerd op gegevens van het RIVM met als titel: ”Randstad bij vuilste gebieden Europa: ‘Ik zou wonen in Amsterdam zeker niet aanraden’”. Naar aanleiding hiervan stelde de SP vragen aan Gedeputeerde Staten van Noord-Holland. SP-Statenlid Remine Alberts maakt zich ernstige zorgen: ‘Het provinciebestuur kan en mag niet langer doorgaan met voorrang verlenen aan de economie. Nu moet gezondheid leidend worden.’

De SP-Statenfractie heeft, in samenwerking met lokale partij Progressief West-Friesland in Medemblik, schriftelijke vragen gesteld aan GS over de voorgenomen storting van enkele honderden tonnen afval per week op de stortplaats Wieringermeer. De bevolking van de woonkernen rond deze stortplaats maakt zich grote zorgen en is bang voor een probleem dat zich met grote regelmaat voordoet: stankoverlast.

De Noord-Hollandse SP-fractie vraagt zich af of de natuur- en milieubescherming op de tocht staat. In een artikel in De Groene Amsterdammer (*) staat dat de milieueffectrapportage (MER) steeds vaker een wassen neus lijkt of zelfs niet wordt toegepast. De MER is een instrument om op voorhand na te gaan welke gevolgen een plan heeft voor natuur en milieu. Als dit niet of nauwelijks wordt toegepast, dan heeft het desastreuze gevolgen. Dan staat vrijwel alleen de economische waarde van een plan nog voorop.