Noord-Holland

In een tijd waarin we steeds meer weten over de wereld om ons heen, is het vreemd dat er nog steeds mensen zijn die niet in klimaatverandering geloven. Wie zijn deze klimaatontkenners, en waarom houden ze vast aan hun overtuigingen, ondanks dat het bewijs duidelijk is? 

In een wereld waar de bescherming van natuur en gezondheid steeds belangrijker zijn, lijkt het ironisch dat belastinggeld wordt gebruikt om landbouwsubsidies te financieren die vaak meer schade dan goed doen. Neem bijvoorbeeld de subsidies die boeren ontvangen voor het creëren van "natuur" op hun bedrijven. Het klinkt misschien als een stap de goede richting op, maar in werkelijkheid resulteert dit vaak in wat ik graag 'nepnatuur' noem. Deze zogenaamde natuur op boerderijen heeft vaak weinig echte natuurwaarde, maar wordt eerder gemaakt om aan de subsidieregels te voldoen. En laten we ons afvragen: hoeveel natuurwaarde heeft een bloemenstrookje naast een gifveld? Het is een droevige dans tussen de boeren en de overheid, waarbij belastinggeld wordt gebruikt om een schijn van milieubewustzijn te creëren, zonder werkelijke ecologische voordelen.

In de provincie heeft het bestuur aangeven dat voor alle initiatieven of wensen die er zijn er ruimte tekort is voor dit alles. Ze komen met het getal dat we 27 procent ruimte tekort hebben. Dat klinkt als veel en is ook veel. Dus het is aan de politiek hoe we dit gaan oplossen. Gaan we door met datacenters waar niemand in Noord-Holland van profiteert of gaan we investeren in natuur en woningen? Dat laatste wil de SP. Want een datacenter vraagt enorm veel drinkwater waar een tekort aan is. Het vraagt ook veel energie waar het stroomnet (congestie) slecht in kan voorzien. En er staan inmiddels voldoende datacenters om te voorzien in het datagebruik van Nederland en ver daar buiten. Maak ook de weilanden weer meer natuur. Sta niet langer toe dat er gif wordt gespoten zoals glyfosaat. Geen Engels raaigras op de weilanden waar geen enkel ander bloempje kan bloeien. Het is ook beter voor de dieren als ze sommigen plantjes eten naast het gras. De bloemetjes zijn weer goed voor de bijtjes en zo werk je niet per se aan een natuurgebied maar is het wel goed voor de bredere ecologie. Minder schaalvergroting en meer aandacht voor dier en milieu. En als dit leidt tot een vermindering aan productie van vlees of melk moet de boer een betere prijs krijgen voor zijn product. Er is ook geen groter verschil denkbaar dan de prijs die een boer krijgt voor een liter melk dan de prijs die de supermarkt er voor vraagt. Daar ligt het echt gevaar niet bij de boeren die hun best willen doen om hun werk goed te doen. We willen wel ruimte maken voor woningen. Niet dat elke gemeente elke weiland lekker vol mag bouwen maar er is sturing nodig vanuit de provincie. En als SP willen we natuurlijk rekening houden voor wie we willen bouwen. Want voor de rijken bestaat geen woningcrisis. Die kunnen overal kopen. De partijen met geld, dus niet de kleine goed bedoelende boeren, bepalen het beleid. Wanneer de politiek niet daadkrachtig is werken de ellebogen van de beter gefortuneerden in dit land. Dus zoek de ruimte waar de ruimte ons schaadt en laat niet de woningzoekenden in de kou staan. Maar nog erger. Het milieu kan niet praten. Laat die niet de dupe worden van de grote monden van diegenen die hun schaapjes al op het droge hebben.

Wanneer je op dit moment de krant openslaat of de radio of tv aan zet, word je overspoeld door berichten over de ernstige ontwikkelingen in het Midden-Oosten. Werkelijk alles wat je ooit op school leerde over oorlog komt voorbij: doden en gewonden, uit elkaar gescheurde gezinnen en families, ontberingen, voedseltekorten, ziekenhuizen die nog nauwelijks kunnen functioneren, schuilkelders, de beelden schokken altijd weer. Het went nooit. En als altijd zijn het de gewone mensen van vlees en bloed die het aan den lijve moeten ondervinden.
Je vraagt je dan af, in ieder geval vraag ik me dat dan af, waarom, waarom, waarom? Wat is het nut dat mensen dit elkaar aandoen? Op dat moment moet er - zoals dat officieel heet - duiding komen. Tijdens de geschiedenislessen lukt dat heel goed, maar dat is achteraf, dan is alles al gebeurd en kijk je terug. Op het moment dat je er middenin zit, is het niet eenvoudig om de juiste duiding te vinden. Wat zien we op de beelden? Wie is de agressor (oftewel: wie begon)? Hoe kan een conflict zo klein mogelijk worden gehouden en wat zorgt ervoor dat het juist uit de hand zal lopen? Hoe worden handelingen van de “andere kant” uitgelegd? Is er voldoende inschatting wat effecten van het eigen handelen kunnen zijn? Stuk voor stuk allemaal vragen die een uitgebalanceerd antwoord nodig hebben.
En daar ligt mijn probleem: het valt mij op dat uitgebalanceerde antwoorden vaak niet worden geaccepteerd. Wanneer iemand op zo’n uitgebalanceerde manier een toelichting geeft, wordt die persoon al snel heel gemakkelijk weggezet met de opmerking: “O, maar dan ben jij dus voor een van de twee partijen” of woorden van die strekking. Uit die woorden blijkt dat er dus een kant gekozen moet worden. Maar dat is natuurlijk onmogelijk als niet alle informatie beschikbaar is.
Bekend is de uitdrukking dat het eerste wat in een oorlog sneuvelt de waarheid is. Berichtgeving over een oorlog of een conflict is namelijk ook een wapen in de strijd. Er is propaganda en anti-propaganda. Een wapen wat vaak meer kapot maakt dan alle bommen bij elkaar.
Ikzelf houd me dan maar vast aan een paar toetsstenen. Wordt een conflict van beide kanten belicht? Worden deskundigen aan het woord gelaten waarvan je zeker weet dat die geen belangen hebben in het conflict? Merk je dat er stappen gezet worden die de-escalatie kunnen bewerkstelligen? Niet eenvoudig, maar het moet. Anders word je speelbal van de propaganda.
Liever had ik een ander verhaal geschreven. Helaas is dat nu niet mogelijk. Ik hoor oorlogstaal, mensen die op tv of elders verkondigen dat we meer geld aan bewapening moeten besteden, mensen die volstrekt zeker weten welke van de partijen in het conflict goed dan wel fout is, mensen die vinden dat er gewonnen moet worden. Maar ja, wat is waar?