Noord-Holland

Nog een krappe zeven weken en we mogen (weer) stemmen. Dit keer voor een nieuwe samenstelling van de gemeenteraden. Dat betekent voor de meeste gemeenten in onze provincie dat binnenkort de verkiezingscampagne weer los gaat barsten. Althans: die kans is er, want lang niet alle partijen maken werk van het voor zich winnen van de kiezer en dat maakt, dat in menig dorp en stad van een heuse verkiezingsstrijd geen sprake is.

Niet alle inwoners van Noord-Holland gaan naar het stembureau – in de nieuwe gemeenten Dijk en Waard, een fusie van Heerhugowaard en Langedijk, en Purmerend (nu samen met Beemster) is de bevolking in november vorig jaar al geraadpleegd. En – jammer natuurlijk – ook niet overal is men in de gelegenheid om op de SP te stemmen. Dat is niet anders. Maar honderdduizenden Noord-Hollanders vinden straks op het stemformulier een hele rij SP-kandidaten. In Amsterdam, Hilversum, Amstelveen, Haarlem, Enkhuizen, Zaanstad, Schagen, Alkmaar en Stede Broec zullen – daar ga ik vanuit – na 16 maart a.s. SP-ers in de gemeenteraad plaats gaan nemen.

Als jij degene bent die deze column leest beschik je over een zekere interesse in de politiek in het algemeen, en in de SP in het bijzonder. De politiek raakt je, de politiek boeit je. Dat is mooi. Voor jou is duidelijk dat de politiek een flink deel van je leven bepaalt, al heb je dit vaak niet eens in de gaten. Je werk-, woon- en leefomstandigheden worden ingekleurd door de politiek. Jij gaat straks vast en zeker stemmen.

Maar de groep medelanders die volledig of deels tabak heeft van de politiek is groot en groeiende. Tijdens onze flyerbeurten op straat komen we ze steevast tegen. De meesten lopen in een wijde (corona-)boog om je heen, anderen stampen jouw richting op om eens flink uit te halen naar de zittende macht. En ja: in de ogen van deze mensen ‘is alles één pot nat’ en daar hoort de SP dan ook bij. Deze mensen gaan niet meer stemmen. Zelfs stemmen op een partij die grotendeels aan hun kant staat en een andere wind in ‘Den Haag’ kan laten waaien is blijkbaar een gepasseerd station. Als je geluk hebt, pakt men nog een flyertje aan, maar de blik waarmee dat gebeurt spreekt boekdelen.

Het is natuurlijk zorgelijk dat de groep niet-(meer)-stemmers groeiende is. Velen staan er niet bij stil, dat niet-stemmen ervoor zorgt dat de zittende macht blijft zitten – daarmee verandert de samenleving niet. De kans is zelfs groot dat jouw situatie, die de woede richting de machthebbers voedt, nog verder verslechtert. We moeten niet vergeten dat mensen die weinig te klagen hebben over het algemeen juist wel gaan stemmen.

Bij raadsverkiezingen gaat het in eerste instantie natuurlijk om lokale onderwerpen. Blijft onze bibliotheek open, kan ik straks een beroep doen op een WMO-voorziening, krijgt mijn kind op korte termijn een eigen huurwoning? De SP heeft hier antwoorden op. Een landelijke partij met een helder lokaal gezicht. Een partij ook, die altijd de koppeling zichtbaar maakt tussen jouw gemeente en de landelijke overheid. Want die koppeling is er en die koppeling is heel sterk. Zo bepaalt ‘Den Haag’ veel regels en betaalt ‘Den Haag’ de gemeenten. Zo moeten de gemeenten de jeugdzorg regelen, maar komt het budget uit Den Haag. Met alle bezuinigingen van dien.

De SP staat bekend als de meest lokale landelijke partij. Juist het hand-in-hand gaan van lokale politiek en onze landelijke partijkoers, maakt de SP tot een partij die zichtbaar maakt wat de lokale gevolgen zijn van besluiten in het verre Den Haag. Door de contacten met mensen op straat, brengen we problemen de raadszaal in en zorgen ervoor dat signalen de Tweede Kamer bereiken.

Iedereen kent wel mensen om zich heen die straks waarschijnlijk niet gaan stemmen. Vertel hen wat het belang is van juist wèl stemmen. Vertel hen waarom, ga in gesprek. Stel dat het lukt om één iemand toch naar de stembus te krijgen …