Noord-Holland

Elke maand zet ik uit routine onze ‘oranje’ afvalcontainer langs de weg, zodat de ophaaldienst deze de volgende dag kan legen. Een container tot ruim navelhoogte – en ik ben niet de kleinste. Een container vol met plastic. Soms moet ik de bovenste laag nog een beetje aandrukken, anders kan de klep niet dicht en krijgt de West-Friese zuidwestenwind er te snel grip op.

Dat maandelijkse loopje naar de containerverzamelplek levert ook elke keer weer stof tot nadenken op. Gebruiken wij zoveel plastic? Blijkbaar wel, want de bak zit steevast elke keer meer dan vol. Willen wij zoveel plastic gebruiken? Nee, zeker niet, en zowel mijn vrouw als ik proberen bewust het kopen van producten in plastic te verminderen en liefst te vermijden.  

Toch is deze inspanning blijkbaar niet voldoende. Een rondje in de supermarkt laat zien hoe moeilijk het is om het plastic te omzeilen. 95% van de producten die je koopt heeft wel iets van plastic in de verpakking of in de verpakking van de verpakking. Neem maar eens de proef op de som. We kennen allemaal de komkommer die geseald in een plastic jasje op je ligt te wachten. “Dat is hygiënischer voor de consument” of “dan blijft ie langer vers” zijn zomaar twee van de gegeven redenen. Ook het pak sap, dat lijkt op karton maar van binnen voorzien is van een laagje plastic. Logisch, zul je denken, want anders komt het sap door de verpakking heen. En wat dacht je van een willekeurig pakje vegetarische ‘vleesreepjes’? Toch een product gemaakt door mensen met hart voor het milieu, zou je denken. Soms zit een dergelijk product in twee plastic verpakkingen tegelijk.

Zomaar drie voorbeelden van wat je in de supermarkt aantreft. Nu heeft Albert Heijn besloten om de plastic zakjes bij de zelfbedieningsbar voor brood en koek af te schaffen. Je kunt nu een ‘vriendelijker’ zakje kopen, voor 30 cent, en dit zakje moet je dan zelf een volgende keer weer meenemen. Vergeet je dat eigen zakje, dan moet je gewoon even een nieuw exemplaar kopen.

Een sympathieke ontwikkeling van Ahold, zou je denken. Op zich is dat het ook. Ook andere supermarkten spelen zich soms even in de kijker met een anti-plastic-actie. In de strijd tegen het plastic en de alsmaar meer vervuilende wereld is zo’n maatregel natuurlijk bijzonder nietszeggend. De voedingsmiddelenindustrie is dol op plastic. “Omdat de consument het wil”, is de veelgehoorde motivatie om werkelijk alles tegenwoordig in plastic te hullen.

Dan moeten we het blijkbaar van de overheid hebben. Gelukkig is het epicentrum van de strijd tegen plastic tegenwoordig vooral gelegen in Brussel. De Europese Unie – en dan vooral het Europarlement – doet er naar eigen zeggen alles aan om de hoeveelheid plastic in de industrie, in de winkels en in ons dagelijks leven drastisch te verminderen. Toch vraag ik me af waarom het niet allemaal wat sneller en strenger kan. Met alleen papieren oor-wattenstaafjes en papieren drinkrietjes gaan we de oorlog tegen plastic en voor een plastic-vrije natuur niet winnen.

Foto: Horia Varlan / Creative Commons